Beste vriend

zweven met jou
over deze grote wereld
dit kleine stukje land
dat al een beetje van ons is
je mooie manen worden meegenomen door de wind
het gras knispert tussen je tenen
en samen vliegen we weer verder
dit gevoel, zo fijn
alsof ik alles aankan
de fouten die ik maak even vergeten
mijn lichaam is gevuld met liefde voor jou
en ook al kun je niet praten
ik weet dat je me begrijpt en naar me luistert
naar de dingen die niemand anders weet
ik hoop je snel weer te zien
mijn liefste, beste viervoetige vriend

Bovenstaand gedicht/ verhaal heb ik in 2015 geschreven, toen ik een geweldige verzorgpony had. Ik heb het hier en daar een beetje aangepast om het helemaal af te maken. Ik vond het te mooi om niet te delen 🙂 En ik hoop dat gevoel ooit weer te mogen ervaren.

Liefs, Nuria

P.S. laat gerust een reactie achter onder mijn bericht ^^